„Kraj, widziany z okien wagonu, zdumiewa swoją pustką, kamienistymi pastwiskami, błękitnymi siarczanymi rzeczkami i ostrym konturem nagich skał.” To opis wnętrza Sycylii sprzed ponad stu lat, autorstwa rosyjskiego podróżnika Pawła Muratowa. Od czasu, kiedy jechał koleją przez Sycylię, praktycznie w tym opisie nic się nie zmieniło. Zamiast torów kolejowych są estakady autostrady A19, którą jechaliśmy z Campofelice di Rocella na północnym wybrzeżu do Porto Empedocle na wybrzeżu południowym, w poszukiwaniu słynnej Vigaty i Salvo Montalbano, o czym jest tutaj . Poprzednio  te widoki mieliśmy przed oczami 22 lata temu, gdy pierwszy raz byliśmy we Włoszech. Wtedy jechaliśmy z Katanii, przez Ennę,  do Agrigento.